Menselijke antenne?

[amateur]

Is het mogelijk een LED te doen oplichten door deze aan een pootje te aarden en bij het andere pootje beet te houden waarbij je met je eigen lichaam als antenne elektromagnetisch energie (van het lichtnet, elektrische apparaten, etc.) uit je eigen huiselijke omgeving opvangt? En indien dat mogelijk is - heeft u daar dan een bron voor? Ik heb zelf wat experimenten in die richting gedaan, en mij lukt het niet...?

[LORENZO]

Daar heb ik niet veel kaas van gegeten en het zit heel ver. Maar ik denk dat er misschien wel een manier is om een LED te doen oplichten. Ik denk dat als je de juiste materialen gebruikt, bijvoorbeeld koper en zink, zoals in een batterij. Ze hebben een verschil in elektronegatieve waarde. Elektronen bewegen. Oxidatie reductie.
Je houdt bijv. in je ene hand de zinknagel en in je andere de koperdraad. Stel nu, je wilt een piepkleine digitaal uurwerk doen aangaan. Dit zal onvoldoende zijn, door met je lichaam in de ene hand de zinknagel en in de andere de koperdraad. Dit wegens onvoldoende voltage. Je hebt bijv. 1,5 Volt nodig. Doe je dit met 2 lichamen, op de juiste manier, oxidatie reductie, telkens + en -, + en -,...dan zou je het uurwerk wel moeten aankrijgen, maar je hebt 1,5 Volt doen. Voor een klein lampje minimum 4 lichamen. Geen antenne, maar misschien al genoeg voor een piepklein lampje.

[amateur]

Het probleem is het volgende: op een andere site beweert iemand een LED te kunnen laten branden door het ene pootje vast te houden en het andere pootje te aarden. Vervolgens heb ik hem aangeraden zich aan te melden voor een proef bij een sceptische organisatie om dat te laten verifiëren. Maar volgens hem heeft hij dat al diverse keren gedaan en krijgt hij steeds zonder nadere uitleg te horen dat zoiets niets bijzonders is omdat het menselijk lichaam als antenne elektromagnetisch energie (van het lichtnet, elektrische apparaten, etc.) uit je eigen huiselijke omgeving kan opvangen waardoor de vastgehouden LED dan kan gaan branden, en dat men het daarom ook niet nader wil onderzoeken. De vraag is nu waarop men dat baseert.

[LORENZO]

Ik heb reeds veel aandacht besteed, en ik probeer het te begrijpen, maar feitelijk begrijp ik het niet zo goed.

Ik kan je wel aangeven wat ik er van denk en mij afvraag.

Voor alle duidelijkheid ga ik ervan uit dat een lampje niet kan branden, zonder dat daar een natuurkundige reden voor is.

Normaalgezien heb je toch een stroomkring nodig om bijvoorbeeld een lampje of LED te kunnen laten branden.

Iets kan spanning hebben, maar er moet een potentiaalverschil zijn om de elektronen te kunnen laten bewegen, of dus elektrische stroom (=Ampère) te hebben.

Luigi Galvani heeft ontdekt, dat wanneer je 2 verschillende metalen in series verbindt met het been van een kikker, en met elkaar, er elektriciteit doorstroomt (= stroomkring).
Het been van de kikker dient als een geleider van elektriciteit (=electrolyt) en als detector. De benen op zich geven geen elektrische stroom, wel de 2 verschillende metalen.
Zo lijkt het een beetje op een batterij, waarbij je zink en koper gebruikt, met als electrolyt bijv. zwavelzuur.

Voor zover ik weet begrijp is aarden eerder zoiets als een bliksemafleider (bliksem is statische elektriciteit, een vonk, maar een grote vonk).
En elektronen bewegen zich van een punt van hogere spanning naar een punt van langere spanning. Je kan het vergelijken met water in een waterpijp: van hoge druk naar lage druk. Normaliter is de spanning van de aarde nul.

Statische elektriciteit kan ontstaan door wrijving. De ladingen gaan niet stromen, maar blijven op één plaats en kunnen zich opstapelen. Dan springt de lading over en kan er een vonk ontstaan.
Ik vermoed dat je wel een lampje kan aankrijgen door gebruik te maken van statische elektriciteit. Als je een vonk hebt, zal deze echter zelf al licht geven.

Merk op dat een LED ook een infrarood LED kan zijn. Als deze brandt, maar in het infrarood, zul je niet eens zien dat de LED brandt, omdat het infrarood buiten het zichtbare spectrum ligt (=infrarood = grote golflengte en lage frequentie).

Momenteel begrijp ik het eigenlijk niet zo goed, en weet ik ook niet zeker of ik het wel bij het juiste eind heb, maar zal er verder mijn aandacht op bevestigen.

[amateur]

Kleine correctie: de elektronen bewegen van een lagere naar een hogere potentiaal. Er bestaat een filmpje waarbij een LED zwakjes gaat branden door wat van de energie van de elektromagnetische golven in de omgeving op te vangen:

https://www.youtube.com/watch?v=ClVLgFO52cY&t=14s

De vraag is dan of het ook lukt een LED vrij helder te laten branden door je eigen lichaam als antenne te gebruiken. Mij is dat niet gelukt, en ik heb ook geen bron gevonden waaruit blijkt dat dat fysisch gesproken mogelijk zou zijn.

[LORENZO]

Een antenna, dat is het elektromagnetisme (= Maxwell).

En betreffende elektronen die bewegen van een lagere naar een hogere elektrische potentiaal...
Het elektron beweegt inderdaad van een lagere naar een hogere elektrische potentiaal.
Maar het elektron is negatief geladen.
Elektrische potentialen zijn, per conventie, gedefinieerd, als de energie die nodig is om een positieve lading naar die positie te brengen (= conventioneel).
Doordat het elektron een negatieve lading heeft, zal het , terwijl het beweegt naar de hogere elektrische potentiaal (= dus tegen het conventionele elektrische veld voor positieve deeltjes in), elektrische potentiële energie verliezen, en elektrische kinetische energie krijgen.

Naarmate de tijd vordert, gaat een batterij ook plat, dit is doordat het elektrische potentiaalverschil dus vermindert.

[amateur]

Ik heb in de tussentijd wat meer metingen gedaan en het blijkt inderdaad mogelijk een LED te doen branden door een van de pootjes beet te pakken en het andere pootje aan aarde te leggen. Daarvoor heb ik een blauwe LED gebruikt. De spanning die er dan over staat heb ik met een oscilloscoop bekeken en deze spanning wordt gezien de vorm en frequentie opgepikt van het lichtnet in het gebouw. In een normale woning met elektriciteit is dit dus mogelijk. Maar het schijnsel van de LED is daarbij zo zwak dat je het enkel in het pikdonker kunt zien wanneer je een van de pootjes van de LED afwisselend vasthoudt en loslaat en het andere pootje aan aarde houdt.

[LORENZO]

Juist ter info: Ik heb nog een soort vis gevonden die elektrische stroomstoten kan afgeven, nl. de sidderaal.

[amateur]

Ja - maar volgens een deskundige die ik het gevraagd heb liggen de spanningen die een mens vanuit zichzelf kan genereren in de orde van millivolts. En dat is veel te laag om een LED merkbaar te doen oplichten.

[LORENZO]

Dan zal ik je moeten ontgoochelen. Ik zou je dolgraag willen helpen, maar dan weet ik het eigenlijk ook niet hoe het komt.

In elk geval, paranormaal zal het wel niet zijn en er moet daar dus dan een natuurkundige reden voor zijn.

[amateur]

Mij is het nu wel duidelijk, het lichtnet in het gebouw levert een elektromagnetisch veld en het menselijk lichaam pikt dat als een antenne op. Dat levert een meetbare wisselspanning ten opzichte van aarde. Door de LED aan een pootje vast te houden en het andere pootje aan aarde te leggen kun je zo ietsjes energie aan dat EM-veld onttrekken. Alleen is die energie zo gering dat je het minieme schijnsel van de LED alleen in het pikdonker kunt zien. Hoe je op die manier de LED helder zou kunnen laten branden weet ik ook niet, want daarvoor zou je je volgens mij dicht bij stralende apparaten moeten bevinden.

Er zijn wel manieren om met verborgen spanningsbronnen zo'n LED helder te laten oplichten, maar daar kun je op controleren.

[Jinny]

Laten we wel zijn, alles draait om een stroomkring.
Zal de foto's even moeten zoeken, maar ik heb een LED laten branden door alleen een poot in de fase te steken en de andere los te laten hangen.
Als je kans ziet om een stroomkring te induceren, dan ben je koopman (of -vrouw).
In geval van de vraagstelling gaat het erom dat je LED gevoelig genoeg is, en dat je voldoende stoorsignaal van het lichtnet oppik met je lichaam.
Het is niet zonder meer onmogelijk, mijn vader deed losse TL lampen oplichten met alleen een beetje HF energie van zijn middengolfzender.

Mijn experimentje maakte overigens gebruik van de capaciteit tov aarde.

[amateur]

Laten we wel zijn, alles draait om een stroomkring.
Zal de foto's even moeten zoeken, maar ik heb een LED laten branden door alleen een poot in de fase te steken en de andere los te laten hangen.

Lijkt mij een gevaarlijke manier van doen. Maar ik kan mij wel voorstellen dat de LED dan wat licht geeft.

[Jinny]

Ik heb gezocht naar de foto's, maar tot op heden niet kunnen terug vinden.
Ik ben électricienne, dus het gevaar viel wel mee...
Ik heb toch wel enigszins een idee van wat ik aan het doen ben zeg maar.

[amateur]

Ah - dat is een geruststelling.

[LORENZO]

Hoi,

om eerlijk te zijn, ik ben geen electricien, dus ik ken er eigenlijk niet echt van. Het kan namelijk nogal subtiel zijn, en het is in feite een specialisatie op zich.

Ten eerste: 'Wireless Power Transfer', het bestaat. Over het algemeen, verzenden we vooral informatie. Maar zelfs bij het verzenden van informatie zit er al een heel klein vermogen in. Vermogen kan ook verzonden worden, denk aan de elektrische tandenborstel, maar je moet de tandenborstel wel bijvoorbeeld heel dicht bij de oplader houden.

Ik denk dat het inderdaad juist is, als je een hele goedkope, zeer gevoelig LED hebt, en je verbindt een pootje met de fase, en je houdt het ander pootje vast terwijl je geaard bent, dat het dan inderdaad kan gebeuren dat de LED een beetje brandt. Dit is inderdaad doordat je lichaam een soort condensator vormt met de aarde. Ik vermoed dat hierbij de stroom uit de fase, via je lichaam (= condensator) naar de grond loopt, en je zo het circuit sluit. Via de grond keert het signaal dus terug naar de bron.

Als ik het juist voorheb, en mocht je al zo een signaal kunnen opvangen, en je dus een pootje aardt door het bijvoorbeeld ergens aan een waterleiding te verbinden, die naar de aarde loopt, en het andere pootje vasthoudt: dan loopt de stroom dus ook naar de aarde via het punt waar het geaard is. Daarbij kiest de stroom de weg van de minste weerstand, en de weerstand van het menselijk lichaam is, als ik het juist voorheb in de klasse van MegaOhm. Of zie ik dat verkeerd?

De enige manier die ik vind om mogelijks zo een LED aan te krijgen is, als je een elektrostatische ontlading of statische elektriciteit genereert met je lichaam, door bijvoorbeeld met je voeten op een tapijt te wrijven, dan zal de stroom uiteindelijk via het geaarde pootje naar de aarde gaan. (Ook denk ik dat het zo is, dat als je met een antenne zoiets wil kunnen opvangen zoals 50 Herz wisselspanning, wat een heel lage frequentie is en dus een grote golflengte, je normaalgezien dus ook een heel grote antenne zou nodig hebben, zeker kilometers lang. (c= golflengte x frequentie).)

Je lichaam kan wel wat 'ruis' opvangen. Het kan op twee manieren een 'parasitic coupling' ondergaan (=passief): dit kan zowel als een condensator, of inductief zijn. Je kan deze 'ruis' zelfs opmeten met een oscilloscoop (die heel gevoelig is). Ik twijfel er echter aan of je lichaam zo wel voldoende vermogen kan opnemen om het lampje te doen branden.

Verder denk ik dat het ook wel mogelijk om een lamp te doen branden, als je ze dicht houdt bij bijv. een Tesla-spoel.

Je kunt wel een LED kunt aankrijgen en dan gebruik maken van 'parasitic coupling' als je bijvoorbeeld een AC Hum Sensor gebruikt, waarbij je dus een transistor gebruikt om het signaal te versterken.

PS: nog 1 ding. We weten dat elektriciteit bestaat uit elektronen die door een geleider bewegen (wel heel traag; de "schokgolf" daarentegen heeft bijna de snelheid c). In batterijen kunnen echter positieve ionen van de ene naar de andere pool bewegen als gevolg van een chemische reactie. In halfgeleiders (zoals een transistoren) wordt ook over een gatenstroom gesproken, en die gaten zijn positieve ladingen. En die gatenstroom stroomt van plus naar min.

[amateur]

Als je een oscilloscoop hebt kun je zelf de spanning bekijken die je eigen lichaam binnenshuis vanuit het elektromagnetische veld van het lichtnet oppikt. Dat is ten opzichte van aarde een wisselspanning van 50 Hz. Dat te doen is overtuigender dan welke redenering ook.

[LORENZO]

Hou vol, Amateur.

In mijn ervaring is wetenschap quasi het omgekeerde van geloven.

Als ik het zelf niet weet (en dus ook mezelf niet kan vertrouwen), kan ik ook iemand niet zomaar vertrouwen omdat men iets zegt, of omdat men zegt dat men te vertrouwen is.
Dan is het niet meer echt weten, maar geloven. Ik kon evengoed tegen iemand als mezelf aan het praten zijn.

Ik vertrouw wel de wetenschap, maar als het gaat over een bepaald onderwerp, dan moet je het natuurlijk eerst zelf weten wat juist de wetenschappelijke waarheid is.

Als iemand bijv. zegt dat de aarde plat is, dan vertrouw ik de wetenschap, omdat na vele jaren onderzoek, het bewezen is dat de aarde niet plat is (eerlijkgezegd, alleen al weten dat, als een boot achter de horizon verdwijnt en hij ook kan terugkeren, al duidt dat hij er dus niet kan afvallen, en ook het feit dat je rond de aarde kan reizen, en terugkeren op dezelfde plek), het dan ook geen zin heeft om terug te herstarten met het onderzoek van jaren terug, om dan nadien toch terug te vinden dat de aarde niet plat is.

Het is altijd een evenwichtsoefening, wie kan je vertrouwen.

Dus eindelijk, na 3 maand zoeken (en nog 10 keer minder tijd of vroeger), bestuderen, en zoeken naar bevestiging:

https://electronics.stackexchange.com/q ... 7235#87235

Goed dat je volgehouden hebt, en hoop dat je me vergeeft.

Wetenschap gaat over kritisch denken, twijfelen soms. En eerlijkgezegd, mijzelf kan me daarbij eigenlijk geen moer schelen. Enkel wat wetenschappelijk juist is. Wat hebben we daar anders aan?
Ik heb er wel veel over bijgeleerd, en waar ik eerst niet stilstond bij elektriciteit, het leek allemaal automatisch, ik zal nooit meer op dezelfde manier ernaar kijken.

[amateur]

OK - het was ook niet mijn bedoeling dat je mij op mijn woord zou geloven maar dat je het zelf met een oscilloscoop zou nameten. Overigens was het schijnsel van de LED heel zwak, en was het enkel in het pik donker te zien.

[LORENZO]

Zal ik doen.

Maar ik heb er momenteel nog geen.

Bedankt in elk geval dat je het zo opneemt.

In elk geval heeft ook de link me voldoende vertrouwen. Dit is het vertrouwensproces. Feit is ook, als iets wetenschappelijk bewezen is, dan is het zo. Maar anderszijds denk ik dat je nu eenmaal niet alle experimenten zelf opnieuw kunt doen (zoals de PlatteAarders bijv.), dus ergens moet je wel iets vertrouwen, hoe moeilijk het ook soms kan zijn om de juiste bron te vinden, ik denk dat je niet anders kan.

Stel dat je naar de bakker gaat, maar je hebt geen vertrouwen of het brood bijv. wel veilig is. Dan moet je het wel zelf bakken (als je het kan), enz. We vertrouwen er natuurlijk op dat er wettelijk regels zijn die ons beschermen, waardoor we wel naar de bakker gaan. Anders moeten we alles zelf doen.

Als ik naar de Skepp-website ga of op Facebook, dan vertrouw ik die. Ik ga daar (zelf dan) hoogstens dingen lezen en er zelf niet tegenin gaan in elk geval. Maar ik denk dat het onmogelijk is om alles zelf te onderzoeken. Hoewel ik als leek (als ik even tijd heb) wel boeken of op Internet dingen lees. Ook hier moet ik wel ergens vertrouwen, en hoe meer ik lees, en hoe meer meningen, hoe meer ik weet. Zonder daarmee te gaan pretenderen dat ik alles weet daarmee natuurlijk.

Als je op Skepp weet je wel dat ze je gaan beschermen (het is immers hun doel) tegen foute informatie of tegen eventuele mensen of instanties die misbruik maken van je vertrouwen.