Calvin schreef:Bij juridisch advies werd gezegd: men mag niet raken aan het medische, dus als een psychiater iemand schizofreen verklaart en die dan geen medicatie geeft omdat hij dat niet nodig vond gezien geen symptomen, dan is dat een beslissing in eer en geweten waaraan niet mag geraakt worden. Toch lijkt het voor iedereen duidelijk dat hier iets niet klopt.
Wat je daar zegt over die wet: er is een verschil tussen wat men op papier zet om een collocatie te rechtvaardigen en wat er zich in werkelijkheid afspeelt.
willem_betz schreef:Sommige deelnemers hier lijken te denken dat ze hier over elke vermeende of echte misstand persoonlijk advies en medische of wettelijke bijstand kunnen krijgen, zoals bijv bij een klacht over echte of vermeende medische fouten of oneerlijk gedrag. Dat kunnen noch willen we gewoon niet, want het bestuderen van een individueel dossier heeft enkel zin als ook anderen daarmee kunnen geholpen worden.
Calvin schreef:Rechter is steeds geneigd de bevindingen van een arts niet tegen te spreken. Advocaat is meestal pro deo en vaak puur administratief.
Waar grote gaten zitten, is dat "patiënt" twee weken recht heeft om in beroep te gaan, maar de procedure is dan: naar Brussel naar Poelaertplein gaan terwijl persoon op gesloten afdeling zit en men dus vaak niet kan beslissen of die zijn kamer uit mag of niet.
Men zou een bepaalde clausule moeten inroepen dat elke "patiënt" ook meteen op papier kan schrijven dat hij of zij andere psychiater, advocaat,...wil raadplegen.
Saar schreef:Ik denk dat er bij een collocatie geen specifieke diagnose vereist is, enkel de verklaring van een dokter dat de betrokkene een psychiatrisch probleem heeft.
Plus: de procedure is in essentie juridisch: het is een rechter die oordeelt en de betrokkene krijgt automatisch bijstand van een advocaat.
Ik ben zeker geen expert maar ik heb dit door omstandigheden eens moeten uitzoeken.
Calvin schreef:Is net een heel overzichtelijk verhaal van wat er zich afspeelt rond een wetgeving. Hoe dat door meerdere partijen wordt ervaren.
Ik vind het net belangrijk om dit hier te melden, heeft niets met politiek te maken, maar met gebrek aan wetenschap. Als iemand bij aanvang van een collocatie schizofreen wordt verklaard, geen medicatie krijgt, hierdoor langdurig wordt gecolloceerd en 11, 12 jaar na ontslag geen enkele opname of medicatie nodig had en andere psychiaters die diagnose niet bevestigden, kan je dan van wetenschap spreken? Ik blijf het straf vinden dat alles hier sceptisch wordt benaderd, maar de psychiatrie heilig graal blijft.
Calvin schreef:Ben zelf actief geweest binnen onafhankelijke patiëntenverenigingen en van zo'n brochure is geen sprake. Een gecolloceerde is ( tenzij het vertrouwd is met de wetgeving) zelden op de hoogte van de wetgeving. Meestal vindt de observatieperiode ( of toch het begin ervan) plaats op een gesloten afdeling. Daarin is er voor de patiënt geen toegang tot het internet, gsm wordt afgenomen,....Kortom: zelfs wanneer hij zijn gerechtsbrief in handen krijgt met daarin de wettelijke termijnen voor in beroep gaan, hangt hij af van de goodwill van de psychiater die indien hij een collocatie ( terecht of onterecht) heeft goedgekeurd toch niet zou willen dat een collega hem tegenspreekt en die collocatie niet noodzakelijk vindt..
Calvin schreef:Kortom: zelfs wanneer hij zijn gerechtsbrief in handen krijgt met daarin de wettelijke termijnen voor in beroep gaan, hangt hij af van de goodwill van de psychiater die indien hij een collocatie ( terecht of onterecht) heeft goedgekeurd toch niet zou willen dat een collega hem tegenspreekt en die collocatie niet noodzakelijk vindt.
.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 1 gast