Groeten,
jm074
jv
Geplaatst: Do 13.07.2006, 22:35 Onderwerp: geen grenzen aan de kosmos?
Als we onze zon beschouwen (eigenlijk om het even welke ster) dan zien we dat in elke ruimtehoek een gestage stroom energie (licht) afgestraald wordt.
Een volkomen gesloten hemisfeer die haar fotonen zou opvangen is niet denkbaar en daarbij zouden de 'buitenste' grenslichamen opnieuw sterren zijn waarvoor opnieuw een 'hemisfeerprobleem' zou ontstaan.
Mag hieruit besloten worden dat de kosmos dus oneindig is, of vergat ik iets?
JV
en toch ...
jm074
Geplaatst: Zo 16.07.2006, 17:09 Onderwerp:
Als wij spreken over de kosmos lijkt het noodzakelijk eerst duidelijk te stellen dat enkel het universum waarvan wij, in ruimte en tijd, deel uitmaken onderwerp van ons kennen kan zijn. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat wij ooit iets te weten komen over wat buiten de grenzen van dit heelal zou bestaan hebben of nog zou bestaan. Een cyclisch heelal of een zgn multiversum zijn wel vatbaar voor speculatie.
Olbers' paradox toont aan dat ons heelal niet oneindig groot en eeuwig kan zijn. Het is begrensd in ruimte en tijd. Volgens de meest recente gegevens ontstond het 13 ,7 miljard jaar geleden in een singulariteit die wij oerknal (BB) noemen. De uitdijende ruimte die toen ontstond bevat o.a. materie, elektromagnetische straling en krachtenvelden. Als wij aannemen dat de straling die vrijkwam in de BB zich sindsdien met constante snelheid c voortplantte, dan heeft ons bolvormig heelal nu een straal van 13,7 miljard lichtjaar. Daarbuiten is er dan niets en het is overbodig te trachten ons daar iets bij voor te stellen.
Wat betreft de zgn constante lichtsnelheid: dat is een postulaat in de SRT en dat werd, door Einstein zelf, in twijfel getrokken in de ART. Hij stelt daarin dat ook licht is onderworpen aan de zwaartekrachtwet, waaruit volgt dat het zal worden afgebogen in de buurt van een zwaar lichaam en dat er gravitationele roodverschuiving zal ontstaan bij emissie door zware objecten. Het valt niet uit te sluiten dat de voortplantingssnelheid van straling door de zwaartekracht van de heelalmassa uiteindelijk, samen met de uitdijing, vertraagt tot nul. Het heelal zou, in dat geval een reusachtig zwart gat zijn, waaruit geen straling kan ontsnappen.![]()
![]()
![]()
Groetjes,
jm074
Het lukt dus toch, dankzij goede raad van Blueflame, Jive1 en Theo Pepe.
Mijn bedoeling is dergelijke stukjes 'oude draad', die ik destijds afdrukte, te gebruiken, samen met nieuwe bijdragen, om de discusie over kosmologie terug op gang te brengen.
Kosmologie is in! De Nobelprijs fysica ging dit jaar naar George F. Smoot en John C. Mather "for their discovery of the blackbody form and anisotropy of the cosmic microwave background radiation."
Nu moet ik aan het werk voor bijkomend commentaar op de posting van jv . Even geduld aub.
Groeten,
jm074